Categorie: Geen categorie

Ingezonden door Claudia

Liefde, warmte, herkenning en erkenning. Met deze woorden kan ik de revief dag wel samenvatten. Het was voor mij de 2e keer dat ik aanwezig mocht zijn. Als ik terugdenk aan mijn eerste keer, 2 jaar geleden, zie ik dat ik door die dag enorme stappen heb kunnen zetten op weg naar mijn herstel. Het is me 2 jaar geleden voor het eerst gelukt om hardop uit te spreken dat ik in mijn jeugd ben misbruikt. Opgegroeid met steeds die woorden: denk erom dat je dit tegen niemand zegt, anders gebeurt er iets met … Dit heeft me enorm gevormd.

Dit jaar is de drempel veel minder hoog. Ik herken de omgeving, herken gezichten van de vorige keer en de ontvangst is warm en fijn. Na een kop koffie met feestelijke taart is het tijd voor de officiële start van de dag. Er wordt een mooi en herkenbaar lied gezongen en het ijs is gebroken. Er vormt een welkomstwoord en dan is de beurt voor Karin Bloemen. Zo, dan ben je weer even alert. Wat een schok! Ze benoemt het beestje bij de naam en vermijdt niets. Die woorden en gevoelens die ik al jaren vermijd omdat ze te veel triggeren, gooit zij er gewoon uit. Door het op haar manier te vertellen met de nodige humor erbij, wordt de lading minder en is er ruimte voor herkenning. Ja, ik ben misbruikt, verkracht door iemand waar je veilig bij hoort te zijn. En niet 1 keer, maar ontelbaar veel keer. Dankzij haar woorden, kan ik weer stappen zetten op weg naar mijn herstel. Dank je wel Karin!

Na het verhaal van Karin is het tijd voor de jaarlijkse rozenceremonie. Een mooi moment om elkaar te zien en te ontmoeten. Ook hier is weer alle ruimte om het op jouw manier en in jouw tempo te doen. De een zegt niets, de ander juist veel en weer een ander wordt overmand door emoties En niemand die een oordeel heeft.

Dan is het tijd voor een heerlijke lunch en is er ruimte om met elkaar in gesprek te gaan.

Na de lunch is het tijd voor de workshops. Het is de organisatie weer gelukt om een mooi aanbod te organiseren en het kiezen was best lastig. Ik heb gekozen voor de workshop schrijven. Deze workshop wordt door 2 mensen gegeven die elkaar prima aanvullen en goed op elkaar ingespeeld lijken te zijn. Er wordt gestart met schrijfoefeningen in de vorm van een elfje. Een gedicht met een vaste opbouw: 1 woord, 2 woorden, 3 woorden, 4 woorden en 1 woord. Je hebt dan 11 woorden, een elfje. Een leuke manier om wat los te komen en wat minder in je hoofd te zitten maar snel in te kunnen spelen op een woord of activiteit. Hierna volgen er nog enkele schrijfoefeningen en dan mogen we echt aan de bak en een half uur schrijven. Ik denk, dat is lang, maar ik ben voor mijn gevoel nog maar net bezig en de tijd is al op. Thuis maar verder schrijven.

Na de workshop is er nog een gezamenlijke bijeenkomst met een slotwoord en een lied. Hierna is er tijd voor een borrel en kun je nog met de andere deelnemers in gesprek. Plotseling komt er iemand op me af. Ze spreekt me aan en overhandigt me een kaart met een heel mooi compliment. Ik word erdoor geraakt en ben haar zeer dankbaar. Dit doet iets met mijn zelfvertrouwen.

En dan is het tijd om naar huis te gaan. Een vermoeiende dag, of eigenlijk 2 dagen, want ik was al een dag eerder gekomen en heb heerlijk overnacht op het landgoed.

Lieve mensen van Revief: dank jullie wel voor weer een prachtige bijeenkomst! Volgend jaar ben ik weer van de partij.

Liefs, Claudia

Niet geboren op mijn verjaardag – Sam van den Haak

Wat ik als meisje van 6 in bed leerde van mijn adoptievader, had niets met liefde te maken. Hoe het was om hier achter te komen en te ontdekken dat wat hij met me deed een taboe was en hoe het voelde om dit seksueel misbruikgeheim meer dan 25 jaar met me mee te hebben gedragen met alle schaamte die erbij kwam kijken, kun je lezen in mijn boek. Ook deel ik wat het met me deed toen ik na al die jaren eindelijk aangifte durfde te doen en de politie hem niet wilde opnemen omdat er het inmiddels verjaard was. Maar ik beschrijf ook hoe het me toch gelukt is om mezelf niet langer als mede-dader te zien en te kunnen stoppen met mezelf de schuld te geven. Ik beschrijf welke stappen in nodig gehad heb om mezelf te vergeven, uit de slachtofferrol te stappen en erover te gaan praten om het te kunnen verwerken.

Gelukkig is mijn verhaal ook een heel inspirerend verhaal te noemen, want ik neem je mee op de weg met verschillende levenslessen die ik bewandeld heb waardoor het me gelukt is mijn eigen droomleven te creëren en nu, ondanks dat ik nooit geleerd heb wat onvoorwaardelijke liefde is, eigenaresse te zijn van een heel succesvol bedrijf waarin teambuilding en een diepere connectie tussen teamleden centraal staat.

Op 17 september 2022 is het de dag van het misbruikte kind. Ik ben van mening dat mijn boek van toegevoegde waarde is voor iedereen die werkt met kinderen en jongeren. In mijn boek is mijn verhaal te lezen, maar helaas is dit ook het verhaal van veel andere kinderen, jongeren en volwassenen. Dus mocht jezelf of iemand in je netwerk bijvoorbeeld in de hulpverlening werken of in het onderwijs, breng gerust het boek onder de aandacht om daarmee zoveel mogelijk slachtoffers van seksueel misbruik te bereiken, helpen, ondersteunen en waar mogelijk te inspireren.

En wil je meer zichtbaarheid geven aan dit onderwerp, help me dan ervoor te zorgen dat het boek in de boekwinkels komt te liggen. Dit is maar voor 0,7 procent van alle geschreven boeken weggelegd, maar het lukt als er genoeg pre-orders geplaatst worden. Bestellen kan hier: https://lnkd.in/e9vtrcGh

Werk je bij een hulpverleningsorganisatie of onderwijsinstelling en je wil het boek in de kerstpakketten meegeven of ken je een instantie voor wie dit heel passend zou zijn, neem dan contact op.

Bedankt voor je interesse! Inmiddels heeft de 10e editie van de Dag van het Misbruikte Kind plaatsgevonden.

Lees hier een ingezonden verslag van de dag zelf. Klik hier voor het voorgedragen gedicht ‘Het gevecht‘ & ‘De kooi‘

Revief’s lotgenotendag, de Dag van het Misbruikte Kind, staat dit jaar gepland op 17 september, van 10.00 uur tot 17.00 uur.

Dit jaar is de 10e editie van de DvhMK. Een dag die door alle voorgaande deelnemers is ervaren als een warm bad. Een dag waarop je jezelf mag zijn en je mag ervaren dat je niet de enige bent die met seksueel kindermisbruik te maken heeft gehad.

In de ochtend starten we plenair met een lezing. In de middag zullen er diverse workshops gehouden worden. Leerzame, creatieve en ontspannende workshops. Welke je zou willen volgen kan je rond 3 september doorgeven. Hier krijg je op tijd een mail over.

De DvhMK zal traditiegetrouw weer plaatsvinden op Landgoed de Horst in Driebergen.

De prijs voor deelname is € 35, voor mensen met een uitkering is dit € 17,50 en voor donateurs is dit € 30. Mocht de prijs voor jou een belemmering zijn, stuur dan een mailtje naar info@revief.nl en kunnen we kijken wat wel mogelijk is.

Wij hopen je op 17 september (weer) te mogen begroeten.

Inschrijven is helaas niet meer mogelijk.

Op de valreep dit jaar nog een nieuwsbrief! Klik op onderstaande link om de nieuwsbrief te lezen.

Nieuwsbrief december 2021

Ze is zes jaar. Op haar verjaardag gebeurt het voor de eerste keer. Vader sluit haar op in de kelder. Ze is een brutaal kind dat straf verdient. Het luik van de kelder valt dicht en het duurt heel lang voordat ze er weer uit mag. Zijn toorn helpt niet en ze blijft een kind dat vragen stelt, niet bang is en eigenlijk gewoon een kind is. Opsluiten in de kelder is het begin van wat een jarenlange marteling zal worden. Daar blijft het niet bij. Vader kan zijn handen niet thuis houden. Hij slaat haar de keldertrap af. Niet zelden zijn de verwondingen zichtbaar voor andere gezinsleden. Hij zegt dat zijn kind van de duivel bezeten is. Er is nog meer straf nodig. Op een keer mag zijn jarige dochtertje uit de kelder en dan misbruikt hij haar. Hij snoert haar de mond met te verwijzen naar de straf van God. Het misbruik duurt tot ze 17 jaar is.
‘De eerste keer dat ik opgesloten werd was omdat ik mijn bord niet had leeg gegeten. In de kelder dus. Kort daarna begon ook het misbruik. Achteraf denk ik dat mijn zusje en broertje en ook mijn moeder dat toch geweten hebben. Dat was voor hun natuurlijk ook lastig dat het gebeurde. Ik ga ervan uit dat mijn tweelingzus niet is misbruikt. Zij was zo braaf en gehoorzaam. Zij woont nog in die hele sfeer van dat strenge christelijke dorp en ze heeft goed contact met mijn ouders. Ze kon en kan zich helemaal geen voorstelling maken van wat er is gebeurd. Toen ik op mijn zeventiende het huis verliet en haar vertelde waarom, kwam er niets van herkenning, laat staan begrip. Ze zei toen, net als mijn vader, dat ik bezeten was van de duivel en dat ik in de war was. Ik werd als een leugenaar neergezet.’

Lees verder