Er valt niets te bedenken dat niet schokkend is als het gelinkt is met seksueel misbruik.
Tranen van verdriet en van vreugde vloeien door elkaar. Toch is het zo dat als je een stel
lotgenoten bij elkaar zet er ook humor, zelfspot en een glimlach passeren. Zo kijk ik terug op
Project Unbreakable, dat in november plaatsvond.
Dit keer waren we in Alphen aan den Rijn. Ik zeg dit keer, want ikzelf liet een derde uitspraak
van een dader vereeuwigen voor de camera. Op deze dag maak je vooral voor jezelf de
keuze dat je niet langer akkoord gaat met de uitspraak van een dader of uitspraken van
daders. Je neemt bewust afscheid van het deel wat niet bij jou hoort. De achtervolging in
jouw geest van de oude demonen dient te stoppen, in de zucht naar vrijheid.
Ik heb het ook over we. Twintig aanmeldingen kreeg Revief binnen, tot onze eigen grote
verbazing! Vrouwen én mannen. De shoot zou aanvankelijk niet doorgaan, doordat te weinig
mensen zich aangemeld hadden. Gelukkig konden we met een opgelucht hart ademhalen en
de dag wel laten doorgaan.
Nadat de inhoud van een uitspraak was doorgenomen kregen de deelnemers een groot vel,
om daar de quote op te zetten. Dat mag iedereen doen op zijn of haar manier. Sommigen
gingen meteen vanuit de startblokken aan het schrijven, anderen hadden een klankbord
nodig. Ook dat mag allebei. Dat is zo bevreemdend aan dagen bij Revief: er mag opeens
zoveel, terwijl dat allemaal binnen het normale kader van menszijn valt.
Ik had met een goede vriend een aantal uitspraken die vroeger naar mijn hoofd waren
geslingerd doorgenomen. Ondanks dat ik zeker wist dat te gaan doen wist ik niet dat er geen
namen openbaar mochten komen, tenzij je anoniem op de foto zou gaan. Dan houd je het
vel voor je hoofd. Ikzelf heb niets met anonimiteit. Door een brainstorm met lotgenoten
kwam er iets heel anders naar boven. Het werd voor mij geen uitspraak van de dader, maar
van diegene die nooit heeft ingegrepen en zo haar belangrijkste verantwoordelijkheid heeft
verkwanseld.
Ten slotte benoem ik dat we dit keer in Alphen aan den Rijn in een ruime woonboerderij te
gast waren. Project Unbreakable vindt ieder jaar op een andere plek plaats. Revief probeert
daarin iedere keer te kijken naar een plek waar ook rust en ruimte te vinden zijn, omdat het
zo’n dag vol van emotie is. Je mag janken, schreeuwen, stampen, dissociëren, dat dat toch
eindelijk eens mag! Dat niemand je een keer voor gek uitmaakt! Wat een verademing.
Je haalt immers de meest diepgewortelde, diep weggestopte en haast voorgoed bedekte
gevoelens omhoog. Dat zien we ook altijd terug in de gezichten van de deelnemers. Gelukkig
is daar dan het fluweel van veiligheid, geborgenheid, vrijheid, vertrouwen, troost en warmte.
Liefde heelt vele wonden.
Tekst: Wouter Springer
