Ingezonden door Claudia
Liefde, warmte, herkenning en erkenning. Met deze woorden kan ik de revief dag wel samenvatten. Het was voor mij de 2e keer dat ik aanwezig mocht zijn. Als ik terugdenk aan mijn eerste keer, 2 jaar geleden, zie ik dat ik door die dag enorme stappen heb kunnen zetten op weg naar mijn herstel. Het is me 2 jaar geleden voor het eerst gelukt om hardop uit te spreken dat ik in mijn jeugd ben misbruikt. Opgegroeid met steeds die woorden: denk erom dat je dit tegen niemand zegt, anders gebeurt er iets met … Dit heeft me enorm gevormd.
Dit jaar is de drempel veel minder hoog. Ik herken de omgeving, herken gezichten van de vorige keer en de ontvangst is warm en fijn. Na een kop koffie met feestelijke taart is het tijd voor de officiële start van de dag. Er wordt een mooi en herkenbaar lied gezongen en het ijs is gebroken. Er vormt een welkomstwoord en dan is de beurt voor Karin Bloemen. Zo, dan ben je weer even alert. Wat een schok! Ze benoemt het beestje bij de naam en vermijdt niets. Die woorden en gevoelens die ik al jaren vermijd omdat ze te veel triggeren, gooit zij er gewoon uit. Door het op haar manier te vertellen met de nodige humor erbij, wordt de lading minder en is er ruimte voor herkenning. Ja, ik ben misbruikt, verkracht door iemand waar je veilig bij hoort te zijn. En niet 1 keer, maar ontelbaar veel keer. Dankzij haar woorden, kan ik weer stappen zetten op weg naar mijn herstel. Dank je wel Karin!
Na het verhaal van Karin is het tijd voor de jaarlijkse rozenceremonie. Een mooi moment om elkaar te zien en te ontmoeten. Ook hier is weer alle ruimte om het op jouw manier en in jouw tempo te doen. De een zegt niets, de ander juist veel en weer een ander wordt overmand door emoties En niemand die een oordeel heeft.
Dan is het tijd voor een heerlijke lunch en is er ruimte om met elkaar in gesprek te gaan.
Na de lunch is het tijd voor de workshops. Het is de organisatie weer gelukt om een mooi aanbod te organiseren en het kiezen was best lastig. Ik heb gekozen voor de workshop schrijven. Deze workshop wordt door 2 mensen gegeven die elkaar prima aanvullen en goed op elkaar ingespeeld lijken te zijn. Er wordt gestart met schrijfoefeningen in de vorm van een elfje. Een gedicht met een vaste opbouw: 1 woord, 2 woorden, 3 woorden, 4 woorden en 1 woord. Je hebt dan 11 woorden, een elfje. Een leuke manier om wat los te komen en wat minder in je hoofd te zitten maar snel in te kunnen spelen op een woord of activiteit. Hierna volgen er nog enkele schrijfoefeningen en dan mogen we echt aan de bak en een half uur schrijven. Ik denk, dat is lang, maar ik ben voor mijn gevoel nog maar net bezig en de tijd is al op. Thuis maar verder schrijven.
Na de workshop is er nog een gezamenlijke bijeenkomst met een slotwoord en een lied. Hierna is er tijd voor een borrel en kun je nog met de andere deelnemers in gesprek. Plotseling komt er iemand op me af. Ze spreekt me aan en overhandigt me een kaart met een heel mooi compliment. Ik word erdoor geraakt en ben haar zeer dankbaar. Dit doet iets met mijn zelfvertrouwen.
En dan is het tijd om naar huis te gaan. Een vermoeiende dag, of eigenlijk 2 dagen, want ik was al een dag eerder gekomen en heb heerlijk overnacht op het landgoed.
Lieve mensen van Revief: dank jullie wel voor weer een prachtige bijeenkomst! Volgend jaar ben ik weer van de partij.
Liefs, Claudia